Pierwsze próby zbudowania aparatu służącego do oddychania pod wodą wykorzystywały zwykły worek wypełniony powietrzem. Nie zakończyły się one jednak wielkim sukcesem, ze względu na fakt, ze worek szybko wypełniał się dwutlenkiem węgla wydychanym przez człowieka pod wodą.
Autorem pierwszego aparatu do samodzielnego oddychania pod woda zaprojektowanego ok. 1500 roku jest Leonardo Da Vinci. Zaprojektował on system oddychania oraz kontroli pływalności, a wkrótce później pierwszy nurkowy kombinezon. Nie ma jednak żadnego dowodu na to czy jego projekty kiedykolwiek weszły w życie, czy pozostały w fazie rysunków.
Najważniejszym wynalazcą niezależnych aparatów oddechów był włoski matematyk i fizyk Giovanni Alfonzo Borelli. Jego konstrukcje opublikowane w 1680 r., zawierały konstrukcje dzwonów nurkowych, łodzi podwodnych z workami powietrznymi, a głównie aparatów nurkowych połączonych z tubami powietrznymi na wzór pęcherzy pławnych u ryb. Tą droga poszli przyszli wynalazcy – w XIX w. niemiecki naukowiec August Siebe wynalazł w Anglii pierwszy kombinezon nurkowy, natomiast pierwszy niezależny system nurkowy, składającego się z miedzianego hełmu połączonego z wodoszczelnym skafandrem pokazał w 1825r. Anglik William James. W 1834 roku Leonard Norcross przedstawił swój własny wynalazek, zamknięty hełm nurka, zbudowany z ołowiu co chroniło głowę nurka przed oddziaływaniem ciśnienia. Oparty na tym samym rozwiązaniu, projekt przedstawił właśnie August Siebe w opatentowanym przez siebie stroju nurka klasycznego w 1837 roku, który faktycznie był przystosowaną do nurkowania wcześniejszą wersją prototypu braci Johna i Charlesa Deane.
Sukces i duże pieniądze wyłożone przez Siebe w masową produkcję pierwszego kompletnego zamkniętego stroju nurkowego spowodowały iż został on nazwany Ojcem Nurkowania. Jego wynalazek pozwalał jako pierwszy na bezpieczne przebywanie pod wodą przez długi czas. Fenomen jego prototypu potwierdza fakt, że jest on w prawie niezmienionej formie używany na zawodach nurkowych do dnia dzisiejszego.
W 1909 roku zakłady Draeger z Lubecki w Niemczech, zainteresowały się sprzętem nurkowym. Wyprodukowali system nurkowy składający się z ciężkiego mosiężnego hełmu nurka oraz pojemnika ze sprężonym czynnikiem oddechowym. W 1911 roku wprowadzono układ o obiegu zamkniętym, w zasilany wzbogaconym w tlen powietrzem. Przez wiele kolejnych lat Draeger był największym wytwórcą sprzętu nurkowego. Dopiero w 1917 roku sytuacja ta zmieniła się za sprawą pojawienia się na rynku mosiężny hełm nurka Mark V. The U.S. Bureau of Construction & Repair. Produkując ten hełm rozpoczęto erę Marka V (MK V), która trwa do dziś.
